Anna Wernerowa (1918 -1999)

Poetka.

Pochodziła z Zaolzia, gdzie przyszła na świat 14 czerwca 1918 roku w rodzinie Urbusiów z Krasnej koło Frydka. Po zmianie przebiegu granic wraz z bliskimi przeniosła się na Górny Śląsk, do Katowic, gdzie ukończyła gimnazjum. Lata studiów w Wyższej Szkole Handlowej związały ją z Krakowem, później pracowała w Wydziale Finansowym Miejskiej Rady Narodowej w Katowicach. Jednak jej głównym i prawdziwym powołaniem okazała się poezja. Pierwsze kroki na tym polu stawiała działając w żywieckiej grupie „Gronie” i drukując wiersze w wydawanych przez nią almanachach. Później przyszedł czas na publikowanie indywidualnych tomików:

• „Źródlice wolności”,
• „W kalejdoskopie minionego czasu”,
•  „Rozpalony znak”,
•  „Na biegunach białych i czarnych płatków”, wyd.Gronie 1992
• „Fotografie bez makijażu”,
•  „Szepty i kroki”,
• „Na strzelnicy papierowych margeretek”,
• „Na wydmie z białą rybą”
•  „Odloty Ikaró”w  - wyd.Gronie  1992
•  „Gałązka jedli” wyd. Ks. św. Jacka 1995
•  „Nie jestem pierwszą damą” wyd. 1996
•  „Ogrody”,
• „Podaruję ci wiosnę”,
•  „Na uroczysku czerwonych tulipanów”.

„Była ekscentryczna, egocentryczna, dziwna i szalona. Kolekcjonowała spotkania z interesującymi ją ludźmi, pisała nieoczekiwane listy, malowała – ryzykując życiem – sufit w kwiaty. Jej mieszkanie na ostatnim piętrze starej katowickiej kamienicy było bliżej chmur niż samoloty. Gdańskie szafy, lustra, setki książek, bibelotów, obrazy na żółtych ścianach. I ten głos przenikliwy, celebrujący wszystkie „r” wibracją przechodzącą w śmiech, niski, gardłowy, nieco demoniczny. Anna Wernerowa... Dama w czerwonym kapeluszu, czarnych lakierkach i rękawiczkach z czarnej mgły”.